Panie Przewodniczący Zarządu Głównego PTL,
Panie Dyrektorze RDLP w Krośnie,
Pani Przewodnicząca ,
Szanowni Państwo!

Znajdujemy się na sali balowej zamku byłych właścicieli  okolicznych gruntów rolnych i leśnych  X Ordynacji Książąt Czartoryskich. W sali tej w latach 1920-1928 Nadleśniczy Dóbr Czartoryskich Kazimierz Suchecki  niejednokrotnie spotykał się na odprawach i naradach z podległą mu służbą leśną X Ordynacji .
Zygmunt Kazimierz Suchecki urodził się 11 listopada 1880 roku w  Kowarach, powiecie miechowskim. Ojciec jego był dzierżawcą majątku Augusta Potockiego. Wieś i folwark to 29 domostw i 246 mieszkańców z 496 morgami ziemi . Ojciec mimo dobrej posady nie mógł sfinansować nauki  najmłodszego syna Kazimierza . W jego edukacji pomogła mu ciotka. Po zdaniu matury podjął pracę w kopalni , bo – jak sam póżniej mówił: „żeby kimś zarządzać trzeba samemu tej pracy spróbować, wtedy wiadomo ile można od człowieka wymagać".
Od dziecka zżyty z przyrodą zatrudnił się następnie przy zagospodarowaniu górskich potoków. Dzięki zarobionym pieniądzom rozpoczął studia na Akademii Górniczej w Leoben, Studia te jednak przerwał, by rozpocząć je na Wydziale Lasowym  w Hochschule fur Bodenkultur w Wiedniu.
Studia upływały Sucheckiemu dość szybko. W 1903 r. po zdaniu ostatnich egzaminów z wynikami bardzo dobrymi wrócił do kraju .   Praktykę zawodową odbył  przy zabudowie potoków górskich w Małopolsce . 26 grudnia 1904 r , w Kolbuszowskim Kościele wstąpił w      związek  małżęński z Heleną Skwarc. W 1905 r, rozpoczął pracę na terenie lasów własności Książąt Cartoryskich w Sieniawie.   
Z chwilą wybuchu I wojny światowej żona Sucheckiego uciekła do Wiednia. On sam został  powołany do wojska na front rumuński, a następnie na front włoski w stopniu kapitana artylerii. Z powodu choroby został zwolniony od  służby na froncie i oddelegowany do zarządzania lasami w Górach Świętokrzyskich. Po wojnie wrócił spowrotem do Sieniawy, gdzie do 1928 roku był ponownie nadleśniczym dóbr Czartoryskich. Poprzez okres pracy w lasach sieniawskich jego materiały naukowe były już dość obfite. W 1922 r. na łamach „Sylwana" ukazała się publikacja pod tytułem „Kilka uwag o owadach szkodliwych dla sosny', a w latach  1924-27 prowadził badania i doświadczenia nad płodozmianem w lesie pod tytułem „ Teoria przedplonów leśnych".
Pismem z dnia 3.10 1928r Rektora Politechniki Lwowskiej Kazimierz Suchecki otrzymał powiadomienie, że Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego powierzyło mu rozporządzeniem z dnia 25 września 1928r Nr.IV.S.W.9226/28 obowiązki zastępcy profesora na Katedrze Hodowli Lasu  na  Wydziale Rolniczo-Lasowym , na rok akademicki 1928/29.
Suchecki już  na początku pracy w tej uczelni zdobywał w bardzo szybkim tempie coraz to szersze uznanie w kręgach naukowych. Za prace badawcze nad znaczeniem runa leśnego 22 .03.1930 r, otrzymał stopień i tytuł, godności i prawa doktora nauk technicznych. Dwa lata później 1 września 1932r. Prezydent Rzeczypospolitej nadaje mu tytuł profesora zwyczajnego. Ukoronowaniem pracy naukowej Sucheckiego było mianowanie go w 1938 r. profesorem zwyczajnym przez Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego oraz
ukończeniem i przygotowaniem do druku w 1939 r . dwutomowej pracy naukowej pt. Hodowla lasu" ,która w czasie wybuchu II wojny światowej w znacznej części uległa  spaleniu.
W czasie drugiej wojny światowej Profesor  z rodziną przebywa w Krakowie, gdzie prowadzi tajne nauczanie studentów leśnictwa UJ oraz pracuje nad odtworzeniem i przygotowaniem do druku  podręcznika akademickiego pt. „Hodowla lasu i produkcja drzew  w lesie oraz na glebach nieleśnych", opartego na teoretycznych studiach Profesora i jego 40 letniej praktyce zawodowej.
 Po odzyskaniu niepodległości 10 sierpnia 1945r. prof. Suchecki otrzymał oficjalne podziękowanie z rąk Dziekana wydziału Rolnego Uniwersytetu Jagiellońskiego prof. Marchlewskiego za pomoc w czasie okupacji w tajnym nauczaniu, za opracowanie skryptu dla studentów i ich egzaminowanie.
Po zakończeniu wojny w sierpniu 1945 r. prof. K, Suchecki zostaje zaproszony do Poznania , aby tam współuczestniczyć w reaktywowaniu  Katedry Szczegółowej Hodowli Lasu, której był kierownikiem do czasu przejścia na emeryturę . O regularnych zajęciach dydaktycznych i systematycznemu nauczaniu nie mogło być oczywiście mowy . Brakowało początkowo wszystkiego, a przede wszystkim kadry, bazy wykładowej i laboratoryjnej oraz pomocy naukowej i podręczników. Większość zajęć dydaktycznych odbywała się w pomieszczeniach zastępczych. W tej sytuacji profesor Suchecki zdecydował się zorganizować instytut przejściowo w budynku przydzielonym mu na mieszkanie. 11 stycznia 1947 roku otrzymał środki w wysokości 3 milionów złotych na budowę pomieszczeń doświadczalnych Wydziału Rolno Leśnego UP na ulicy Golęcińskiej. W roku 1947/48 Minister Oświaty powołał Profesora na dziekana Wydziału Leśnego, a następnie na prodziekana Wydziału Leśnego na lata 1949/50 i 1950/51. Ponad to zostało mu powierzone prowadzenie lasów doświadczalnych UP w Zielonce.
 Po śmierci pierwszej żony 8 lutego 1950 roku ożenił się po raz drugi z Heleną Mańkowską. Cały czas oprócz pracy dydaktycznej  poświęcał  się również pracy naukowej.
 Jest autorem ponad 50 publikacji w tym min. „Wykład nauki o środowisku leśnym", polemicznej teorii „O ekologicznym wypełnieniu przestrzeni drzewostanu"- za którą doznał wiele upokorzeń łącznie z odsunięciem od wykładów na uczelni- ten temat szeroko omówił Pan prof. Andrzej Grzywacz. Teoria ta powstała na bazie badań w lasach sieniawskich, kiedy je Profesor administrował , jako Nadleśniczy Dóbr Czartoryskich, „Sosna pospolita w praktycznym gospodarstwie leśnym", a także wielu artykułów min. na temat płodozmianu i przedplonów w leśnictwie, odnowienia i ekologii jodły i sosny, sposobów przechowywania i przysposabiania nasion drzew leśnych.
W dniu17 września 1957 roku Walny Zjazd Delegatów PTL, który odbył się w Polanicy Zdroju nadał Profesorowi Złotą Odznakę Towarzystwa. Na wniosek Zarządu Głównego PTL Rada Państwa 19 lipca 1958 roku odznaczyła go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Został też honorowym członkiem PTL
18 stycznia 1960 roku Profesor Suchecki wystosował pismo do Ministra Szkolnictwa Wyższego w Warszawie o rezygnacji z pracy na uczelni  i z prośbą o pozwolenie mu przejścia na emeryturę z powodu złego stanu zdrowia i ukończenia 80 lat życia.
Po przejściu na emeryturę  ostatnie lata życia Profesor Kazimierz Suchecki spędził w Sieniawie aż do chwili jego śmierci 14 maja 1965 roku.

  Jak wcześniej już nadmieniłem  w śród 85 lat życia Profesora , nie sposób nie wspomnieć o 20 latach przepracowanych w lasach sieniawskich  oraz ostatnich 5 latach  jego życia na zasłużonej emeryturze w Sieniawie.
W okresie swojej 20 letniej praktyki zawodowej na terenie lasów sieniawskich, pogłębiał i rozszerzał swoje teoretyczne i praktyczne wiadomości , inicjując i wykonując wiele prac , a także wcześniej wymienionych artykułów opublikowanych głównie w Sylwanie.
Do głównych badań , które nierozłącznie wiążą się naszymi lasami zaliczyć należy:
badania i doświadczenia związane z ekologią  i płodozmianem jodły na bazie tutejszych drzewostanów ,także ówczesnego sąsiedniego Nadleśnictwa Zmysłówka.
Ponad to zajmował się na tym terenie zakładaniem upraw dębowych z domieszką gatunków pielęgnujących, a także podgonowych, które będą przedmiotem dzisiejszego pokazu terenowego w Leśnictwach Czerce i Szegdy. Należy tu nadmienić, że doświadczenia te kontynuowali wg wskazań Profesora jego uczniowie, którzy  pracowali na tym terenie , a to min. leśniczy Marian Zwoliński oraz przyjaciel i opiekun ostatnich lat życia ,dwukrotny Nadleśniczy Nadleśnictwa Sieniawa   mgr inż. Mieczysław Sokulski. 
Oprócz wymienionych doświadczeń należy wspomnieć o kilkudziesięciu arowych poletkach doświadczalnych dębu czerwonego i modrzewia europejskiego.
W okresie powojennym kontakty Profesora z lasami i leśnikami były utrzymywane na miarę jego możliwości. Z jego inicjatywy został utworzony leśny rezerwat częściowy „Lupa" o pow.4,23 ha położony na terenie Leśnictwa Witoldówka w celu zachowania naturalnego fragmentu lasu dawnej puszczy Sandomierskiej.
Wiele uwagi wysiłku i czasu poświęcił limbie, która rośnie przed byłym mieszkaniem Profesora . To dzięki jego staraniom i jego żony Heleny limba ta została uznana za pomnik przyrody. Szczegóły na ten temat zawarte są w materiale konferencyjnym Nadleśnictwa an dzisiejszą konferencję.
 Po przejściu na emeryturę prof. K. Suchecki osiadł na stałe w Sieniawie, gdzie mimo sędziwego wieku i nienajlepszego stanu zdrowia dużo czasu i pracy poświęcał  jej mieszkańcom. Angażował się w sprawy społeczne, a także starał się pomagać ludziom , którzy się do niego zwracali o pomoc.
Profesor interesował się bardzo lasami Nadleśnictwa, które sam zakładał i pod jego okiem były ochraniane i pielęgnowane. Wyjednał od Ministra Leśnictwa zgodę z dnia 10 czerwca 1959r  potwierdzoną pismem OZLP w Przemyślu z.spr. ZL-908/8/58/59 z 7.07 .1959, na sprawdzanie wyników swych prac prowadzonych od 1905 r. w zakresie pielęgnowania i odnawiania drzewostanów na terenie n-ctw : Rudka , Sieniawa, Dąbrówki Jaśliska i Wisłok z jednoczesnym zezwoleniem do wglądu do operatów urządzeniowych . Dyr. OZLP prosił również o udzielenie Mu pomocy w środkach lokomocji na terenie wymienionych N-ctw. Profesor twierdził, że „okres 50 lat jest nawet w życiu lasu o tyle poważnym, że daje możliwość dokładnej oceny wyników wykonanych w nim zabiegów".
Profesor zmarł  w Sieniawie dokładnie 42 lata temu , lecz miejscowi ludzie o nim nie zapomnieli.
Z uwagi na wielki wkład Prof. K. Sucheckiego w rozwój nauki, wychowania młodego pokolenia oraz udziału w życiu społecznym Sieniawszcyzny , Rada Pedagogiczna Szkoły Podstawowej w Wylewie wspólnie z Nadleśnictwem Sieniawa postanowiła poczynić starania,  aby Szkole Podstawowej w Wylewie nadać imię prof. Kazimierza Sucheckiego.
 Ministerstwo Oświaty i Wychowania decyzją z dnia 16 marca 1987 r. wyraziło na to zgodę. Uroczystości związane z nadaniem imienia Profesora, odsłonięciem pamiątkowej tablicy i ufundowaniem Szkole sztandaru odbyły się w dniu 14 czerwca 1987 r. , jak pamiętam wielu kolegów tu obecnych w nich uczestniczyło. Każdego roku w rocznicę nadania imienia, Szkoła w Wylewie organizuje dni patrona Szkoły, w których wspominane są jego zasługi i osiągnięcia.
Tym samym ziściła się idea przewodnia pracy i życia Profesora „Umiłowałem las ponad wszystko i to umiłowanie starałem się zaszczepić moim uczniom. Dążyłem do tego, by każdy z nich był człowiekiem i dobrym obywatelem i to była główna idea mojego życia".
 Dziękuję bardzo Panom Dyrektorom Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie Dyrektorowi Janowi Kraczkowi i Dyrektorowi Stanisławowi Kowalewskiemu, a także Zastępcy Dyr. RDLP w Krośnie Wojciechowi Szepiecińskiemu oraz Naczelnikowi M. Mareckiemu za poparcie i pomoc w upamiętnieniu i oddaniu czci w postaci tablicy poświęconej Profesorowi za jego wkład w prowadzeniu tutejszych lasów, wychowaniu wielu pokoleń leśników oraz dokonania naukowe.
Dziś spełniliśmy oczekiwania wychowanków Profesora, jak również braci leśnej i miejscowego społeczeństwa.
          
                                                                                 Dziękuję za uwagę.
                                                                     Nadleśniczy Nadleśnictwa Sieniawa